Hallo,
Na 4 lange dagen op de trein zijn we aan gekomen in Irkutsk. We hadden veel verhalen gelezen over de trans Mongolië express maar we wisten toch niet goed waar we aan begonnen. Nu we deel 1 hebben gedaan kunnen we ons er beter een beeld bij maken en snappen we ook wat iedereen zo bijzonder vind aan deze reis.
We waren maar vroeg naar het station gegaan omdat we nog moesten zoeken waar het juist was. Het station hadden we gemakkelijk gevonden, maar het spoor werd pas laat aangeven op de borden. Dus hebben we maar geduldig gewacht in het yaroslavlsky station. De wachtruimte zat vol met mensen. De meeste gingen duidelijk ook een hele reis ondernemen want de meeste hadden veel en grote zakken bij. Dan was onze rugzak ineens niet meer zo groot.
Toen ons perron werd weergegeven op de informatie borden, kon onze reis beginnen. De wagons waren genummerd en wij moesten wagon 7 hebben.
Bij elke wagon heb je een provodnik (de verantwoordelijke van u wagon) en het was zij die onze tickets en paspoorten nakeek voor we mochten opstappen. Als dat in orde bleek te zijn kwamen we in onze coupé terecht. We hadden er eentje voor 4 personen maar de eerste dag waren maar met zen tweetjes in de coupé. Dat zorgde dat we wat meer plaats hadden en dus wat meer luxueus konden reizen.
Eenmaal de trein vertrokken was kregen we lakens en hebben we uitgezocht waar we met ons gerief konden blijven maar daar was duidelijk over nagedacht want onder de zetels en boven het gangpad was er ruimte voor bagage. De eerste uren hebben we vooral buiten gekeken en genoten.
Het leven op de trein gaat er vooral heel relaxt aan toe. Iedereen zit rustig in zijn coupé te lezen, een spelletje te spelen, te slapen of gewoon rustig buiten te kijken. Je kan ten alle tijden warm water (98 graden) gaan halen. Er is een ketel voorzien in elke wagon die met hout warm wordt gestookt. Hierdoor kan je heel de dag door thee en koffie drinken. En wanneer je honger hebt kan je ten alle tijden je noodles klaar maken en eten.
Gelukkig hadden we en beker en bestek bij en genoeg eten, thee en iets lekkers. Want daarvoor moet je wel echt zelf voor zorgen.
Als je wilt is er ook een restaurantwagon en daar kan je iets drinken en iets kleins eten. En rond etenstijd komen ze ook altijd wel met iets rond dat je dan kan kopen. De prijzen vallen ervan op zich nog wel mee. Maar tis zeker duurder dan als je het in de winkel koopt.
Wij hebben alle dagen zelf voor ons eten gezorgd, het was echt heel erg gevarieerd . Noodles, noodles en soep! Maar het had wel iets om zo u noodles op te eten in de trein.
Af en toe gingen we eens iets drinken in het restaurant om even in een andere omgeving te zijn. Daar kwamen we dan ook andere reizigers tegen en dan konden we en praatje maken.
Om de zoveel tijd stopt de trein zodat er mensen kunnen op of af stappen. Deze stops variëren heel erg in tijd. De meeste duren maar 2 minuten en andere dan een half uur of langer. Bij de langere stops kan je dan even uitstappen om de benen te strekken en eventueel iets te kopen aan het winkeltje op het perron. Bij sommige stations staan er ook een heleboel mensen om etenswaren te verkopen.
Je moet wel zorgen dat je optijd terug op de trein zit want ze rijden hier heel stipt en zullen niet wachten. Er is hier niemand die op een fluitje blaast als de trein gaat vertrekkeb. In de trein hangt dan ook een blad met de uren wanneer de trein aankomt, vertrekt en hoelang die stopt. En niet vergeten dat alle treinuren in Moskou tijd zijn!!
Onderweg hebben wij vooral spelletjes gespeeld, met mede reizigers gepraat, naar buiten gekeken en geslapen. Wij sliepen boven elkaar en de bedden waren vooral smal. Echt doorslapen kon ik toch niet goed omdat ik nogal hard lag ( ondanks het matrasje dat je kreeg) en je heel de tijd lawaai hoort en er beweging is. Maar naarmate we langer op de trein zaten, kon ik steeds beter en beter slapen.
Wat ik ook zalig vond was dat er hier niets moest en je op je eigen tempo kon leven. Niemand viel je lastig en je was een paar dagen ook compleet onbereikbaar. Zalig gewoon!!!
Gedurende de rit zie je het landschap ook wel veranderen. Dan weer grote bossen om nadien gigantische graan velden te zien en dan ben je uitgestapt aan een station en dan zie je ineens de bergen. Je rijd ook vaak langs hele kleine dorpjes waar de huizen 2 keer niks voorstellen. We vragen ons dan ook wel af of er nog veel mensen wonen en zeker in de winter. Maar de dorpjes zijn zeker bewoont want vaak zie je in die buurt wel mensen lopen en aan alle kleine stations werken toch ook mensen. Je ziet soms ook mensen lopen waarvan je denkt hoe is die hier terecht gekomen. En bij elke spoorovergang hoe afgelegen die ook is zit er iemand aan de slagbomen. Er werken hier echt wel heel veel mensen bij de spoorwegen.
Wij hebben wel veel geluk gehad dat het heel de tijd mooi weer is geweest. Zo hadden we een mooi uitzicht. Het was zelfs warm als we uit de trein stapte. Niet wat we hadden gedacht van Siberië.
En terwijl het landschap veranderd, veranderen wij ook mee van tijdszone. Om de lokale tijd te weten moet je in de stations op de kerkklokken kijken of kijk je naar de zon :p
Wij hebben geprobeerd om met de tijdszones mee te leven zodat we geen last zouden hebben van het uurverschil als we in Irkutsk aankomen want daar is het 5 uur later dan in Moskou.
Per wagon heb je een provodnik. Die is verantwoordelijk voor jouw wagon en reist ook heel de weg mee. Zij heeft administratieve taak, moet tucht houden, staat heel de tijd bij de wagon als we gestopt zijn op een station en verder poetst zij ook de wagon. Afhankelijk van welke taak ze opneemt heeft ze een andere outfit. Zij kan maar 2 woorden Engels maar veel moet je ook niet met haar communiceren. Je hebt dan ook nog een verantwoordelijk van de trein en die spreekt wel een beetje Engels. Onze provodnik is een strenge maar dat zijn ze hier allemaal. Er zal hier volgens haar regels geleefd worden. Maar van af we en Rus mee in onze coupé kregen werd ze wel wat vriendelijker. Aan het einde sprak ze zelfs Joris aan met zijn naam en kon ze toch ook lachen.
Onze wagon werd heel proper gehouden. Zo werd er elke dag gestofzuigd en gedweild. Daarnaast kwamen ze ook de ramen proper maken. Jammer genoeg niet de buitenkant want dan zouden we mooiere foto’s hebben :p En 3 keer per dag deden ze de wc. Over de wc gesproken, je mag enkel naar de wc als de trein rijdt want alles komt rechtstreeks op de sporen terecht. De wc is primitief maar het werkt en voor de rest is er geen stromend water. Dus wij gaan blij zijn als we terug een douche kunnen nemen. Gelukkig hadden we in de winkel een ingeving om vochtige doekjes mee te nemen. En die zijn meer dan welkom.
Door de dagen heen hebben we 2 keer een Rus mee in onze coupé gehad maar dat waren alles behalve spraakzaam mensen en na een paar uur moest die er ook weer uit.
Maar de laatste 2 dagen hebben we een Rus gekregen die wat vriendelijker was. Gelukkig want anders zouden het lange 2 dagen worden. Hij kon geen Engels maar toch hebben we een lange babbel gemaakt door veel te vertalen in de offline Google translate en door te proberen te begrijpen wat hij in het Russisch zei. En dat is ons nog aardig gelukt. Naar Russische gewoontes werd er dan eten uitgedeeld en heeft hij ons de stations laten zien waar we langer stopte.
De grote verhalen van dat de Russen heel de dag wodka drinken moeten wij toch wat tegen spreken want dat hebben wij niet gezien. Maar we zijn ook niet in de derdeklas rijtuigen geweest want dat mocht niet. We hebben die enkel langs buiten gezien en daar slapen de mensen allemaal samen in plaats van in coupés. Dus misschien dat daar meer wodka wordt gedronken.
Joris heeft hier wel een nieuw biertje leren drinken en dat was straffer dan hij had verwacht 🙂
Na 5193 km gereist te hebben, zijn we in Irkutsk in onze hostel aangekomen. Het eerste wat we dan ook gedaan hadden was een douche genomen en dat is zalig als je u 4 dagen niet echt hebt kunnen wassen!
Nadien hebben we wat informatie gezocht over wat we de volgende dagen hier kunnen doen. We hebben besloten om morgen(09/09) een daguitstap te maken naar het Baikalmeer. Ik ben eens benieuwt want het zou het grootste zoet watermeer ter wereld zijn.
We moesten ook nog onze treintickets naar Mongolië kopen. In de hostel hadden ze dat voor ons opgeschreven in het Russisch en wij zijn daarmee naar het station gegaan. Het was even zoeken naar het juiste loket maar uiteindelijk hebben we het gevonden. En dan ging het kopen van de tickets eigenlijk heel vlot. 10 september in de avond vertrekken we richting ulaan bataat.
Nadien zijn we wat gaan rondwandelen in Irkutsk zelf. Ik vond persoonlijk dat de stad zelf niet zo veel voorstelde. Maar het was gewoon leuk om even te kunnen rond wandelen en te genieten van de zon na zo 4 dagen in de trein te hebben gezeten.
Nu eerste een genieten van de natuur aan het Baikalmeer en dan zijn we klaar voor deel 2 van onze trip op de trans Mongolië express.
Groetjes,
Annelies en Joris
0 reacties