Het adembenemende Peru!

Hola!!!

Terwijl we onze vorige blog online zetten waren we vol verwachting aan het wachten op de komst van onze ouders. En wat een leuk weerzien was dat! 🙂 En het werd gevolgd door een leuke reis samen.

Onze reis samen begon in Arequipa. Daar hebben we 2 dagen rond gelopen en zaken als de kathedraal en het klooster (Santa Catalina) bezocht. Vooral het klooster vond ik echt indrukwekkend. Alles was daar nog goed bewaard gebleven en je er liep door een soort van ministad waar vroeger alle nonnen leefden. Momenteel leven er nog altijd nonnen in het klooster maar dan in een modern gebouw.

Onze volgende stop was de ‘colca canyon’. Hiervoor werden we ’s morgens rond half 4 opgepikt. Onderweg kregen we dan ontbijt en maakten we een stop bij ‘Cruz del condor’. Dit was een uitkijkpunt op de Colca canyon. De canyon was dieper dan ik had gedacht en daar zijn ze hier heel trots op want hun canyon is dieper dan de grand canyon in Amerika. We hadden ook geluk want op het moment dat we daar stonden hebben we ook condors zien vliegen. Deze vogels waren vooral indrukwekkend vanwege hun grote.

Uiteindelijk kwamen we dan ’s morgens vroeg aan in Cabanaconde. Dit was nog een klein traditioneel dorpje. Heerlijk om eens op een niet zo toeristische plaats te zijn. We hebben door het dorp gewandeld en genoten van de rust die hier was. Maar ook om te zien hoe de mensen hier leven.

De volgende dag zijn we dan de canyon ingewandeld. We zijn naar de Oasis gegaan en daarvoor moesten iets meer dan 1000 meter afdalen via een pad vol grind en losse stenen en dat in volle zon aangezien er geen beschutting was. We waren er dan ook niet rauwig om als er na een tijdje wolken kwamen aanzetten.

Eenmaal beneden hebben we iets gegeten en gedronken en konden we ons verfrissen in het zwembad van de hostel die daar was. Wij gingen de zelfde dag nog terug naar boven en een deel van ons heeft dat te voet gedaan terwijl andere met de ezel naar boven zijn gekomen. Voor ieders wat wils en boven kwamen we elkaar dan terug tegen zodat we samen weer naar het hotel konden gaan en daar hebben we dan nog genoten van een gezellige avond.

De volgende dag werd een dag in de bus om tot in Puno te geraken. Eerst gingen we met de bus richting Chivay. Onderweg zijn we gestopt bij een lokaal marktje waar we een junglefruitje (ben de naam vergeten) mochten proeven. Ik vond het niet zo lekker omdat het heel erg op kiwi lijkt en ik daar niet zo van hou.

Nadien zijn we doorgereden en zijn we nog gestopt bij de hotsprings van de calca canyon. We krijgen daar niet zoveel tijd maar carlien en ik zijn toch voor het blits bezoek gegaan. Het water was lekker warm en we hadden een prachtig zicht op de rivier in de canyon. Heerlijk genoten om nadien een snelle lunch te nemen in Chivay voor we daar op een andere bus moesten stappen richting Puno.

De rit naar Puno was echt heel mooi!! We reden door een prachtig landschap met bergen en meren en langs de kant van de weg zaten er lama’s en alpaca’s. En terwijl we daar reden stegen we stilaan meer en meer om uiteindelijk in Puno op 3800 meter uit te komen. En de meeste van ons hebben het geweten dat we zo hoog zaten want bijna iedereen had wel wat hoofdpijn.

Onderweg zijn we dan nog gestopt om een cocathee (helpt tegen de hoogteziekte) te drinken en daar liepen allemaal alpaca’s rond. Ideaal om foto’s te maken alleen waren ze wat bang. Maar er waren ook baby alpaca’s en die waren viel minder bang waardoor we die konden aaien.

In Puno zelf hebben we enkel geslapen want de volgende ochtend zijn we direct het Titicacameer opgegaan.
Onze eerste stop was bij de Uros eilanden. Dit waren eilanden die volledig gemaakt waren van riet. De mensen leefden er uiteraard in riete huisje. Op zich was het wel eens leuk om te zien maar het was daar te toeristisch vonden wij waardoor de charme ervan verloren ging.

Daarna zijn we doorgevaren naar het eiland Amantani. Het was zo’n twee uur en half varen en hierdoor kreeg je een idee van hoe groot het meer was. Wij hadden in Nieuw Zeeland al veel grote meren gezien maar het Titicacameer was zeker het grootste dat we ooit al hebben gezien. Het is nog niet het grootste meer ter wereld maar wel het hoogst bevaarbare meer ter wereld.

Eenmaal aan land op het Amatani eiland werden we voorgesteld aan ons gastgezin waar we bij gingen slapen. We wandelden met hen mee naar hun huis en daar kregen we dan lunch. Er werd heerlijk voor ons gekookt en we maakten ook kennis met de hun kinderen. Wel wat lastig dat we geen Spaans konden want daardoor was communiceren niet echt gemakkelijk. Maar om te spelen met de kinderen heb je gelukkig geen taal nodig.

In de namiddag zijn we nog een wandeling gaan maken naar de top van het eiland. Op zich geen moeilijk wandeling maar de hoogte speelden ons vooral parte. Want de top lag op 4100 meter. Maar eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over het Titicacameer met een mooie zonsondergang.

’s Avonds kregen we dan terug eten in ons gastgezin en na het eten was er een soort van dansfeest georganiseerd met alle gastfamilies. We krijgen allemaal traditionele kleren om mee te gaan dansen. Het was vooral een leuk en grappige avond.

De volgende morgen na het ontbijt moesten we dan afscheid nemen van ons gastgezin. We werden door de boot terug opgehaald en vaarden nog naar het Taquile eiland. Daar hebben we van de ene kant naar de andere kant van het eiland gewandeld. Een mooi wandeling en je kreeg ook een beeld van hoe de mensen daar leefden.

Na de lunch was het dan tijd om terug richting Puno te varen. Aangezien we in de late namiddag terug waren, hadden we nog wat tijd om in Puno zelf rond te lopen. We zijn er op een lokale markt geweest en het is altijd geweldig om te zien wat ze daar verkopen en hoe kleurrijk het er is van de verschillende groeten en fruit.

De volgende dag moesten we er weer vroeg uit om de bus naar Cusco te nemen. Veel mensen hadden ons verteld dat dit een prachtig rit was. En inderdaad dat was het ook. We reden door een adembenemend berglandschap waar verschillende bergen sneeuw op hun toppen hadden liggen.
Peru heeft ons echt verrast qua natuur en steeds meer werden we benieuwt naar wat we nog te zien gaan krijgen.

Jammer genoeg werden we onderweg ook geconfronteerd met een zwaar busongeluk dat net was gebeurd. En dit is iets wat hier nog vaak gebeurd door roekeloos rijgedrag! Maar gelukkig zijn wij veilig aangekomen in Cusco.

En van de stad Cusco waren we onmiddellijk fan. Ondanks dat er veel auto’s rijden die voor het minste toeteren is het een gezellig stad met allemaal kleine straatjes, veel binnenplaatsjes en kleine winkeltjes.

Wanneer we aankwamen in Cusco was het het begin van de heilige week voor Pasen. En aangezien iedereen hier nog heel katholiek is, werd dat dus uitgebreid gevierd. Er was ’s avonds een processie gaande. Letterlijk heel de stad stond op ‘plaza des armas’ want het was daar super druk. Zowel jong en oud waren aanwezig om een gigantisch jesusbeeld te zien voorbij komen dat gedragen werd door mannen. En je zag aan de mensen dat dit echt veel betekende voor hen. Op zich wel eens speciaal om te zien dat in sommige landen de kerk voor heel veel mensen nog van belang is.

Voor we ons gingen verdiepen in het rijk van de inca’s hadden we nog een vrije dag in Cusco waar iedereen een beetje zijn eigen ding kon doen. Vele zijn souveniers gaan kopen. Maar wij zijn langs verschillende taalscholen gegaan om te gaan horen voor een weekje Spaans te leren. We hadden ondertussen gemerkt dat we toch wat Spaans zouden moeten kunnen als we hier verder willen reizen.

Aangezien Cusco de hoofdstad van de inca’s was, is dit dus de uitvalsbasis om naar de verschillende incaruïnes te gaan. We zijn begonnen met de heilige vallei. In deze vallei liggen verschillende dorpjes met belangrijke incaruïnes. Onze eerste stop was in Pisaq. Hier hadden we een mooi zicht op de terrassen en terwijl we door de ruïnes liepen, merkten we op dat alles nog in hele goede staat was ondanks dat het verschillende eeuwen oud is en er een paar aardbevingen hebben plaats gevonden. De bouwstijl van de inca’s is echt ongelofelijk. De rotsblokken passen perfect op elkaar en je kan er geen naald tussen krijgen. Sommige stenen wegen zelfs een paar ton. De grote vraag is hoe ze die daar toch gekregen hebben. Hoe meer onze gids verteld, hoe meer bewondering dat we krijgen voor deze bevolking.

Het volgende dorpje waar we stoppen is Chinchero. Hier krijgen we een goed beeld van hoe de inca’s gewassen teelden op de terrassen die ze maakten in de bergen. Ongelofelijk dat ze gewassen konden telen op meer dan 3000 meter hoogte.

Onze laatste stop is in Ollantaybambo. Hier was een van de zonnetempels gebouwd. De zonnetempel werd gebruikt als kalender. Afhankelijk waarop de zonnestralen schenen wisten ze of het het begin van de zomer of winter was. Ongelofelijk ingenieus allemaal!!

De nacht hebben we doorgebracht in Ollantaybambo. Daar werden we ’s morgens heel vroeg opgepikt door onze gids voor de tweedaagse incatrail. Met een tuktuk naar het station en daar gingen we dan de trein op. We reden langs de rivier tussen gigantische bergen. Onderweg zagen we het landschap veranderen in cloudforest. Op een bepaald moment stopt de trein in de middel of nowhere en dat is het punt dat wij moesten afstappen. Via een apenbrug steken we de rivier over. Aan het checkpoint werden al onze paspoorten en permits gecontroleerd en dan konden we beginnen met wandelen. Omdat er rotsen naar beneden gevallen waren moesten we een alternatieve route nemen. Dit betekende dat we een lange stijle klim naar boven moesten doen. Maar we kregen er onderweg wel spectaculaire uitzichten voor. Ondanks de regenbui zijn we toch vlot boven geraakt.

Daar konden we dan lunchen maar voor dat we dat deden, zijn we nog langs een goed bewaarde incaruïne gegaan. Terwijl we er waren, kwamen er wat wolken opzetten waardoor het ook nog iets mysterieus kreeg. Prachtig gewoon!! Maar het best van al was dat we dit complex helemaal voor ons zelf hadden. Er waren gewoon geen andere toeristen.

Na de lunch ging onze wandeling verder langs een smal pad met een diepe afgrond. Op het einde moeten we nog een steile incatrap doen. Omdat die zo stijl was zijn we op handen en voeten naar boven naar boven gegaan.

En dan waren we aan de zonnepoort en zagen we Machu Picchu liggen in de verte. Geweldig gewoon! Het was genieten van het uitzicht en ondertussen konden we onze eerste foto’s van Machu Picchu maken.

En wat een geluk hebben we gehad want op het moment dat we naar beneden beginnen te wandelen trekt het helemaal dicht en begint het hard te regenen. Na een tijdje waren we helemaal nat en tegen dat we bij Machu Picchu waren, waren we ook helemaal doorweekt. Het plan was om met de bus naar beneden te gaan maar aangezien er een rij was van meer dan een uur zijn we maar te voet naar beneden gegaan.

Compleet doorweekt kwamen we aan in Aguas Calientes. Dit is het dorpje aan de voet van Machu Picchu waar we de nacht door brengen om dan de volgende ochtend Machu Picchu zelf te bezoeken. Nadat we opgewarmd waren zijn we nog iets gaan eten om dan vroeg ons bedje in te gaan want de volgende ochtend moesten we rond 6 uur in de rij gaan staan op de bus te nemen naar Machu Picchu.

En dan was het eindelijk zo ver, we gingen Machu Picchu bezoeken. Eerst zijn we naar de uitkijkpunten gegaan waar DE foto’s van Machu Picchu worden genomen en wij uiteraard ook nog foto’s hebben genomen. En daarna heeft onze gids ons meegenomen voor een hele rondleiding in Machu Picchu zelf!!
Wederom waren we sprakeloos over wat de inca’s allemaal gedaan hadden en vooral hoe ze hoog in de bergen, omringend door allemaal andere bergen zo een stad hadden gebouwd. We hebben ons vaak afgevraagd wat ze nog allemaal zouden hebben verwezenlijkt als de Spanjaarden niet waren binnengevallen.

Volledig voldaan zijn we dan met de bus terug naar Aguas Calientes gegaan om daar de trein te nemen richting Cusco. Om een onbekende reden moesten we afstappen in Ollantaybambo waar we met de bus verder gingen naar Cusco. Net wanneer we in ons hotel aankomen,komt er weer een processie voorbij maar deze keer de maagd Maria en wordt het grote beeld gedragen door vrouwen. Goede vrijdag werd dus duidelijk ook gevierd.

En dan de volgende ochtend moesten we jammer genoeg terug afscheid nemen van iedereen. En om eerlijk te zijn viel dat wat zwaarder dan verwacht. We hebben een enorm fijne en prachtige reis samen gehad. We hebben er echt van genoten om samen te kunnen reizen en een stukje van ons reizend leven te kunnen delen.

Na 2 fantastische weken was het terug even wennen om met ons 2 te zijn. We hebben het dan maar eventjes rustig aan gedaan. We zijn nog wat incaruïnes gaan bekijken die op wandelafstand lagen van Cusco.
Een ervan was nog een grote ruïne (Saksaywama) die belangrijk was geweest. Deze lag op een berg waardoor je een prachtig zicht hebt over Cusco. Het was er ook gewoon gezellig om even te zitten en te genieten van de omgeving.

Verder hebben we dan ook nog nagedacht over de rest van onze reis. We hebben nog 4 maand te gaan. En aangezien we in Latijns-Amerika nog een paar dingen echt willen zien, bleef er niet genoeg tijd over om Afrika deftig te doen. En daarom hebben we beslist om in Latijns-Amerika te blijven aangezien het ons hier echt bevalt en er nog zoveel moois is om te zien. Dit houdt in dat we nog door Bolivia, noord Peru, Ecuador en Colombia gaan reizen. En afhankelijk van de tijd misschien nog richting Costa Rica gaan.

Maandag ( 17/4) zijn we dan begonnen met onze Spaanse les. Elke namiddag hadden we 4 uur les. We merkten tijdens de week wel dat het beetje basis dat we leerden ons ver vooruit hielp wat de motivatie erin hield aangezien talen niet ons ding is.

We sliepen in een appartementje vlak bij het centrum. Hierdoor hadden we voor een weekje onze eigen plek. We gingen naar de lokale markt om boodschappen te doen. En ’s avonds gingen we vaak iets leuks doen met de mensen die we hadden leren kennen via de school.

Afgelopen zondag (23/4) zijn we dan de rainbow mountain gaan beklimmen. Om half 4 ’s morgens werden we opgepikt voor eenrit van 4 uur. We kwamen dan aan in een klein bergdorpje op 4300 meter. Vandaar starten dan een wandeling van 7 km door een wederom prachtige natuur. We waren er van onder de indruk en nog voor dat we er de rainbow mountain hadden gezien vonden we het al meer dan de moeite.

De laatste stukje was echt zwaar omwille van de hoogte. Wandelen op 5000 meter valt dus echt niet te onderschatten. Maar eenmaal op de top kregen we een uitzicht dat we nog nooit eerder hadden gezien. Onbeschrijfelijk!! Al die verschillende kleuren op de bergen en langs de andere kant een gigantische gletsjer.
Echt een aanrader om te doen.