Ni hao,
Ondertussen zijn we een mand aan het reizen en zitten we in Beijing.
Het laatste stuk van de trans Mongolië express zit er dus op. We hebben eigenlijk wel genoten om op deze manier te reizen. Je merkte wel dat vanaf je Rusland uit ging er meer toeristen op de trein zaten dan locals. Want in Rusland kon je echt zien hoe de locals reisde met de trein maar was het echt moeilijk om te communiceren. Terwijl als je op de trein zat met de toeristen er meer gebabbelde werd met elkaar. Het was dan ook makkelijk om met iedereen een babbeltje te slaan. We hebben dus een mooie mix gehad vind ik.
Maar nu even terug naar het laatste stukje van onze treinreis. We zijn dus vroeg in Ulaan bator vertrokken. Ze hebben ons van de hostel afgezet aan het station nadat ik ze had moeten wakker maken om hen er aan te laten herinneren dat ze beloofd hadden om ons te brengen.
Eenmaal op de trein was het snel duidelijk dat er bijna alleen maar toeristen op zaten. En deze keer waren het heel veel individuele reizigers. We deelde onze coupé met 2 Deense mensen.
Van alle treinen was deze wel de meest luxuese. De wc was ook wel properder dan op de andere treinen. Maar er werd hier dan weer niet gepoetst op de trein.
Wat ons wel opviel was dat onze normen al heel hard veranderd zijn en zo was de wc op de trein ineens een hele luxe geworden voor ons. Zo zie je maar hoe snel je waarde en normen over dingen veranderen.
Op de trein hebben we vooral met de andere reizigers zitten praten, een kaart spelletjes gespeeld, iets gaan drinken in het restaurant en natuurlijk onze blog geschreven.
Ondertussen zagen we het landschap weer veranderen want we waren terug richting de gobi woestijn aan het rijden om daar de grens met China over te gaan.
Ik vond dat we eigenlijk snel aan de grens waren en deze keer gingen de grens controles iets vlotter. Of toch zeker aan de Mongoolse kant. Na anderhalf uur waren we daar weg en we mochten zelfs niet eens uit de trein. Deze keer hadden ze het ook beter georganiseerd vond ik want terwijl ze onze paspoorten mee hadden genomen voor controle werd de trein omgebouwd (andere wagons aan gezet) en kwamen ze langs van customs wat echt niks voorstelde.
Daarna was het een half uurtje rijden tot aan de Chinese grens. Daar werden dan ook weer onze paspoorten meegenomen en ondertussen reden we naar de loods waar ze de wielen van de trein gingen vervangen want de sporen in China zijn breder dan in Rusland en Mongolië.
Eerst werden alle wagons van elkaar los gemaakt om ze dan allemaal apart op te heffen (de wagons stonden in een rij achter elkaar en de volledige rij werd te gelijk opgetild) zodat de wielen er onder uit konden en de nieuwe werden er dan ineens terug onder gezet. Op zich wel eens tof om te zien maar na een tijdje was het gebeurd en was het lang wachten tot ze de wagons weer aan elkaar gingen zetten. Wat ons opviel was dat er veel ruwer omgegaan werd met de wagons dan in Mongolië. Dit werd ook bevestigd door een soldaat die op onze wagon zat tijdens het wisselen van de wielen.
Na het wisselen van de wielen reden we terug naar het station en daar hebben we nog anderhalf uur stil gestaan. Ondertussen was het al 12 uur ’s nachts gepasseerd. Veel mensen waren al gaan slapen maar ik was wat aan het wachten tot customs zou komen om onze coupé en bagage te komen controleren want dat was nog altijd niet gebeurd. Het enige wat we gezien hadden was een papier dat je moest invullen als je iets aan te geven had. Maar tegen 1 uur ben ik dan toch in slaap gevallen en tegen dat ik wakker werd, waren we al weer vertrokken. Dus er is geen controle geweest zelfs.
Na een kort nachtje werd ik wakker en zag het landschap er ineens helemaal anders uit. We zijn langs gigantische bergen gereden en door veel tunnels.
Hoe dichter je bij Peking kwam, zag je ook meer smog in de lucht. Het zag er zo wat mistig uit maar dan donkerder van kleur.
Na 7621 km (vanaf Moskou) met de trein gereisd te hebben kwamen we dan aan in Peking. Het was echt een groot station en je moest zelf je treinticket laten zien om uit het station te geraken.
En daar stonden we dan op een groot plein tussen allemaal Chinezen. We hebben eerst gezocht naar een bank om geld af te halen waar onze Europese bankkaarten in werkte. Na 4 banken hadden we dan eindelijk prijs en konden we de metro in om naar onze hostel te gaan.
De olympische spelen in Beijing van 2008 hebben de stad duidelijk goed gedaan voor het toerisme. Alle straatborden en alles voor de metro staat ook in het Engels geschreven. Dat maakt dat de metro nemen helemaal niet moeilijk is. Hierdoor zijn we ook vlot bij onze hostel geraakt. Die lag echt in een gezellige buurt (Dongcheng district).
De eerste dagen hebben we rustig aan gedaan. We hebben 10 dagen om Peking te zien dus dat is meer dan voldoende. Maar het is wel leuk om even op de zelfde plaats te zitten want we hebben de afgelopen maand al veel rondgereisd en vooral onderweg geweest.
Ik had Peking wel helemaal anders voorgesteld. Eigenlijk vind ik het een aangename stad om in rond te lopen en heb ik een veilig gevoel op straat. Zelfs in de kleine straatjes ’s avonds.
Buiten de smog is de stad ook echt proper. Hier doen ze wel echt hun best voor. Verder zie je ook heel veel politie en af toe leger mannetjes op straat en moet je elke keer door de security check als je de metro in wilt of op een toeriste plaats komt.
Verder spuwen de Chinezen vaak op de grond zelfs in de winkel of in de metro. Echt ongelofelijk. Overal zie je ook openbare wc’s. Op zich wel handig maar het zijn van die Franse wc’s en er zijn geen deuren aan de hokjes.
Op straat zie je ook heel veel mensen fietsen of op elektrische motors en scooters rijden. Hiermee vervoeren ze ook heel veel spullen zoals planken en afval maar bv. ook aquariums met goudvissen voor op straat te verkopen. Fascinerend om te zien.
We zijn het tiananmen plein op geweest en dat was een hele belevenis want we hebben dat op 1 oktober gedaan. De nationale feestdag van China en het begin van de golden week (vakantieweek voor heel China). Op de metro was het echt al heel druk en eenmaal uit de metro zag het letterlijk zwart van het volk. Het was man tegen man lopen en overal waar je keek waren er mensen. Om op het plein te komen moest je door de security check en die werd om de zoveel tijd afgesloten om de mensenmassa te kunnen bijhouden. Ook doen ze de security check snel maar wel grondig.
Eenmaal op het plein was er terug wat meer ruimte aangezien het plein echt gigantisch was. Om nadien terug naar onze hostel te gaan met de metro was het ook een hele onderneming. Zoals ik al had gezegd moet je dus door een security check om de metro in te mogen en daar was maar 1 poortje!! En echt heel de metrogang stond vol met mensen, allemaal te duwen om door dat ene poortje te gaan. Waanzinnig om daar tussen te staan!! Er wordt dan ook vanalles rondgeroepen maar daar versta je dan niks van. Ik was blij als we er door waren en op een overvolle metro zaten.
Verder zijn we dan ook naar de Shichahai area geweest. Om er naartoe te gaan zijn we door de Hutongs ( kleine straatjes) van Peking gelopen. Echt super gezellig vind ik die straatjes. Het is ook fascinerend om te zien hoe al die huisje en steegjes in elkaar door lopen en overal kom je dan van die mini winkeltjes erin tegen waar de meest uiteenlopende zaken worden verkocht.
Eenmaal aangekomen in DE straat was het er super druk. Echt heel de straat die smal was, stond vol met mensen. Het was gezellig om er door te lopen aangezien er overal kleine winkeltjes waren en kraampjes om iets te eten en drinken. Een leuke ervaring en ondanks dat het gigantisch druk was hebben we er ons niet eens aan gestoord.
We hebben ons dan ook aan de grote winkelstraat (wangfujing street) gewaagd. Ook massaal veel volk. De eerste dag solden komt maar een heel klein beetje in de buurt in vergelijking met wat we vandaag hebben gezien. En over heel de straat gigantische schoppingmalls. Echt van 6 verdieping hoog voor 1 winkel!!! We hebben eigenlijk niets gekocht want alles was aan westerse prijzen maar we hebben vooral onze ogen uitgekeken. Om goedkoop te shoppen moeten we in de silk Market zijn en dat staat nog op de planning.
Ik had jullie ook beloofd om te zeggen hoe wij de golden week beleven. Er loopt hier mega veel volk op straat en helemaal als je echt het centrum in gaat of op de toeristische plaatsen komt. Maar al die drukte kunnen we voorlopig nog goed aan en we blijven ons verbazen over hoeveel volk er rond loopt.
Verder hebben we aan de lijve ondervonden dat heel het land naar Peking komt ofzo want we hadden maar 2 nachten geboekt en het was echt lang zoeken om de rest van de dagen aan een betaalbare prijs te kunnen boeken. We hadden uiteindelijk nog een hostel gevonden voor 5 dagen en nog een appartementje voor 3 nachten. Tot we aan dat appartement aankwamen en bleek dat er iets fout was gegaan met de boeking. Geen plaats voor ons en met als gevolg dat we voor uren rondgelopen hebben met onze rugzak op zoek naar een bed voor de nacht. Na 4 uur zoeken en na bij meer dan 10 hostels te zijn gestopt hadden we iets gevonden. Wij kei blij en dat met iets wat totaal geen goede hostel is. We slapen in een gigantisch gebouw op verdieping -4 (ja echt waar in de kelder) en de kamers zijn oud en niet proper maar we hebben een bed dus we klagen niet. Over de douche en wc spreek ik mij niet uit want die zijn zo ranzig dat er geen woorden voor zijn. Op onze zoektocht hebben we al iets kunnen boeken voor morgen (3oktober) en dan voor overmorgen hebben we nog iets online kunnen boeken.
Dus golden week in China betekend niet alleen veel volk maar ook echt alles zit volgeboekt. Het is ook duidelijk dat al de prijzen omhoog gaan want veel prijzen zijn overplakt.
We kunnen er in ieder geval met lachen en het maakt onze ervaring in China alleen maar specialer. Op naar de volgende avonturen in Peking.
Groetjes,
Annelies en Joris
Ps: We kunnen al met Chinese stokjes eten 🙂
0 reacties