Hey,
Op het moment dat ik dit schrijf zijn we net de grens met Mongolië over gegaan. Eigenlijk moet ik zeggen dat we al 3 uur geleden de grens zijn overgestoken maar dat we nog altijd aan het wachten zijn om verder te mogen rijden. Het duurt nu echt wel ellendig lang die grensovergangen en daarom dat ik maar al beging te schrijven aan onze blog. Maar later meer hierover.
Laat ik het eerst nog even hebben over onze dagen in Irkutsk. We zaten echt in een mega goede hostel. De eigenaars konden goed Engels en hielpen ons graag verder. Dus dat was al gemakkelijk om onze treintickets te boeken naar Ulaan Bator. Verder hebben ze ons ook verteld hoe we naar het Baikal meer konden gaan. We moesten de minibus nemen en ondanks dat ze gezegd hadden waar we die moesten nemen, hebben we er toch even naar moeten zoeken. Maar we hebben die eigenlijk nog redelijk vlot gevonden. We lieten ons briefje zien dat de hostel voor ons geschreven had en op deze manier wist de chauffeur waar hij ons moest laten uitstappen. De minibus heeft ons meegenomen naar Listvyanka. Dat is een klein dorpje aan het Baikal meer op een goed uur rijden van Irkutsk. We zijn op aanraden van de hostel eigenaar afgestapt aan het museum. Van daaruit was er een wandelpad naar een viewpoint. We hadden een kaartje meegekregen maar dat was alles behalve nauwkeurig dus het was in het begin even zoeken naar de juiste weg, maar door ons te baseren op de rivier is het ons gelukt om op het juist pad te geraken.
Op een bepaald moment kwam het wandelpad uit op een mini skilift (1 liftje met eronder een kleine blauwe piste). Met zo een oude zetellift kon je dan verder naar boven gaan maar wij hebben gewoon gewandeld want het was helemaal niet ver.
Als je boven kwam op de berg had je inderdaad een mooi uitzicht over het meer. We hebben daar even genoten van het uitzicht en dan zijn we terug naar beneden gewandeld via de zelfde weg, want er was er maar één.
Terug op de hoofdweg uitgekomen moesten we nog 4 km wandelen om tot in Listvyanka zelf te geraken. Het was een wandeling langs het meer en op de hoofdweg. Eenmaal in het stadje aangekomen, hebben we daar even rond gekeken. Er was een klein marktje en een mini vismarkt. Maar daar stonk het echt heel hard want het was warm weer die dag en die stonden er al heel de dag met hun vis. We hebben dan ook maar het proeven van de typische vis (Omuli) van het Baikal meer aan ons voorbij laten gaan.
Nadien hebben we iets gezocht om te eten. We hebben iets met rijst gegeten. Wat juist weet ik niet maar overal werd het daar verkocht.
Na het eten was er niets meer speciaal wat we wilde zien dus hebben we ons aan het water gezet en genoten van het zonnetje. Ik kon het toch niet laten om even mijn voeten in het water te steken. Maar het was echt super koud.
We zijn met de minibus terug naar Irkutsk gegaan en hebben dan nog een gezellig avond gehad in de hostel. Want daar kwamen ook allemaal andere reizigers en het was leuk om informatie met elkaar uit te wisselen en een babbeltje te doen.
Onze laatste dag in Irkutsk hebben we rustig door gebracht in de hostel. We hebben gezellige babbels gedaan. Zo zijn we ons er ook echt bewust van geworden dat de week dat wij in Peking zijn het ‘golden week’ daar is. Dat houd in dat heel China vakantie heeft en het dus blijkbaar ontzettend druk gaat zijn. Met dat idee in het achterhoofd en weten dat er maar 1 trein per week van Mongolië naar Peking rijdt en dat je die trein maar 1 dag op voorhand kunt boeken in ulaan bator hebben we beslist om toch maar onze treintickets op voorhand online te kopen. We hebben ze nu geboekt via real russia. Andere reizigers in de hostel waren daar tevreden over en raden ons dat aan.
Om 21 uur (9 sep) vertrok dan onze trein naar Ulaan Bator. Op het station stond het vol met reizigers. In onze wagon zat het vol met een Franse groepsreis. Doordat die al zo veel plek al in beslag namen, kregen wij een andere coupé dan gepland. Eentje lekker rustig voor ons met 2. Luxe!!
De Franse waren duidelijk in een goede stemming want de trein was nog maar net vertrokken of de fles wodka werd al boven gehaald.
Tegen de ochtend reden we langs het Baikal meer en dan zag je dat het landschap ook echt hard veranderde. Het werd ruwer, wijder en veel meer bergen. Echt leuk om naar buiten te kijken.
De trein waar we nu opzaten reed op diesel en was dus veel trager dan de andere trein. Onze wagon was ook echt authentiek en al in de stijl van Mongolië ingekleed. Het had wel iets. En net als op de vorige trein geen stromend water. Gelukkig was de wc wel wat properder. Er werd helaas niet elke dag gepoetst. Er lagen nog al veel schapen schapen haren op de vloer van de wollen dekens.
Bij de grens aangekomen zeiden ze dat we hier 2 uur zouden staan. Ik was even naar buiten gegaan en ineens begon de trein te rijden dus ik ben dan maar snel terug op die trein gesprongen want misschien had ik die 2 uur wel verkeerd verstaan. Nu bleek dat de trein aan het station heel de tijd op en neer reed om er wagons af halen. Achteraf gezien kon je dus gerust op het station blijven wachten.
Na al het verschuiven met wagons had onze trein geen locomotief meer. We zijn dan maar buiten in het zonnetje gaan wachten tot er eentje kwam aangereden.
Nog eens een uur later moesten we dan allemaal de trein in en dan kwamen ze voor customs (aangeven van eventueel ingevoerde goederen) en de douane langs. Customs stelde niet zo heel veel voor vond ik na de wilde verhalen die ik gehoord had. Onze paspoorten werden wel weer heel grondig nagekeken maar dan kregen we toch eindelijk onze stempel.
En dan eindelijk na dikke 4 uur wachten mochten we doorrijden!! En zo reden we Mongolië binnen. 🙂
Ik kon er dan echt van genieten om naar het landschap te kijken. En dan ineens totaal in the middle of nowhere was er een klein stationnetje waar effectief mensen werkte en opstapte. Vraag mij nog altijd af van waar die kwamen.
We merkte ook op dat er maar één spoor was. Dus in een stationnetje moest je dan even wachten om een trein in de andere richting door te laten omdat er op die plaats wel meerdere sporen zijn.
Na een uurtje rijden kwamen we dan aan in een grotere stad en bij dat station stopte we dan voor het hele doaune gedoe. We hebben allemaal ons paspoort moeten afgeven en in tussen tijd moesten we papieren invullen. Na een uur ofzo kregen we dan ons paspoort met stempel erin terug 🙂
Ik dacht dat we dan wel zouden kunnen verder rijden maar niks was minder waar. We hebben daar ook nog eens 2 uur staan wachten. Op wat weet ik niet, maar na een tijdje werd er weer een deel bij aan onze trein gezet en konden we eindelijk vertrekken.
Op het einde was ik het wachten wel echt beu. Ik denk dat wij ongeveer 7 uur gewacht hebben voor de grensovergangen. Zo lang had ik wel niet verwacht. Als wij nog eens ergens voor moeten wachten gaat dat niks meer voor stellen.
Jammer genoeg was het donker geworden tegen dat we door mochten reden en konden we dus niet meer veel zien van Mongolië. Jammer want we hadden er allebei naar uit gekeken.
Vroeg in de ochtend (op Joris zijn verjaardag) zijn we dan aangekomen in Ulaan Baator. Op het station werden dan al direct aangesproken door mensen die ons een tour wilde verkopen. Het viel direct op hoe vriendelijk de mensen waren en dat ze goed Engels konden. In eerste instantie hebben we de boot wat afgehouden en hebben we op het station nog even gaan zitten want we waren nogal vroeg aangekomen om ineens naar onze hostel te gaan.
Wanneer we er dan klaar voor waren wilde we naar onze hostel stappen en kwamen we terug die vrouw tegen van de tours en toen bood die ons dan een gratis lift aan naar onze hostel. Echt heel vriendelijk!
Eenmaal in onze hostel kwamen we er achter dat er een overboeking was en zijn we in een andere kamer gelegd met 6 bedden voor ons alleen. Onze overnachting was gratis 🙂
Het plan was dus om hier een tour te boeken om Mongolië te kunnen zien. Want de hoofdstad is echt een drukke stad met veel oude gebouwen en heel veel verkeer. En verkeer dat ook niet oppast voor voetgangers. Helemaal niet wat je zou verwachten van Mongolië. Ik had meer een kleine rustige stad in mijn hoofd. Maar achter al die gebouwen in de verte zie je wel al de bergen waar geen gebouwen of iets staat.
Voor de tour hebben we bij verschillende dingen gehoord en de prijs was ongeveer overal het zelfde.
Uiteindelijk hebben we beslist om bij de mensen die ons aanspraken op het station een tour te boeken omdat we dan morgen (13sep) kunnen vertrekken en dan maximaal weg konden zijn voor 16 dagen. Helemaal wat we wilde!
In eerste instantie zouden we de eerste 12 dagen van onze tour samen doen met een Amerikaans koppel om prijs wat te kunnen drukken maar dat is uiteindelijk niet doorgegaan waardoor dat we nu met 2 gaan, een gids en een chauffeur. Doordat die het wat hebben af laten weten hebben wij een betere prijs gekregen om met 2 te gaan.
Het betalen van de trip was een andere zaak want de het kastje om te betalen met VISA werkte niet. Daardoor moesten we alles gaan afhalen maar dat gaat hier echt over veel geld aangezien 1 euro al 2240 mnt is en je maar een bepaald bedrag per keer kan afhalen. Een tijdrovende job. Uiteindelijk is dat dan ook gelukt en zijn we klaar om te vertrekken.
We gaan dus 16 dagen rond trekken en zo een heel groot deel van Mongolië kunnen zien. Meer daarover uiteraard later!
Uiteraard zijn we dan ’s avonds nog iets gaan eten voor Joris zijn verjaardag. Want je bent niet elk jaar jarig in Mongolië!!
Wij hebben allebei echt heel veel zin in onze trip en kijken er super hard naar uit! Ben ook wel heel benieuwt want heb totaal geen idee van wat ik moet verwachten. Genieten gaan we in ieder geval doen!
Groetjes,
Annelies en Joris
ps: foto’s volgen later.
0 reacties