Sabaidee!
Na een nachtje in Thailand te hebben geslapen konden we onze reis richting Laos verder zetten. In Chang Rai moesten we van bus wisselen en hiervan hebben we gebruik gemaakt om ‘de witte tempel’ te zien. En zo hadden we toch ook iets bezocht in het noorden van Thailand. De tempel was zijn naam zeker waardig want het zag letterlijk spier wit.
De grensovergang met Laos ging vlot. Alleen stom dat je de brug niet te voet over mag maar met een bus moet doen die je uiteraard moet betalen. Maar eenmaal in Laos ging het aanvragen van ons visum heel vlot en waren we snel door alle douanecontroles heen.
We hebben dan een nachtje in Huay Xai geslapen om de volgende ochtend de bus te nemen naar Luang Namtha. Dat was een lange busrit die niet echt comfortabel was. Lang leve de lokale bussen. Het was een klein dorpje waar niet zo heel veel te zien was. Het was er vooral rustig en niet zo heel toeristisch. We waren eigenlijk speciaal naar daar gegaan voor het Nam Ha nationaal park. Bij één van de vele touroperators hebben we dan een trip geboekt naar daar.
De volgende dag werden we met de tuk tuk naar het startpunt van onze kajak trip gebracht. Dit was in een klein dorpje dat we dan ook mochten bezoeken. De mensen leven hier nog in hutjes die gemaakt zijn van bamboe en vele van de dorpjes hebben geen elektriciteit of stromend water in hun huis. Zowel tijdens onze busritten als op uitstappen kwamen we vaak van die dorpjes tegen. Hierdoor krijg je wel een beeld van hoe de mensen hier eigenlijk leven buiten de grotere dorpen waar veel aanwezig is en al veel verwestert is voor het toerisme.
De kajaks die we kregen waren meer een halve raft en we konden er met 2 in. We moesten zelfs een helm op zetten. In de rivier had je vaak versnelling waardoor het meer was dan alleen wat peddelen. In de versnelling moest je soms goed peddelen om niet op stenen of bomen te botsen en we kregen ook veel water in onze boot. Hierdoor moesten we af en toe wat water wegscheppen uit onze boot.
Tegen de middag zijn we gestopt aan de rand van de jungle voor de lunch en dat was een typische laose maaltijd. Het was rijst dat je dan ergens kon indippen.
Na het middageten zijn we dan in de jungle gaan wandelen. Maar van al de keren dat we al dachten dat we in de jungle waren geweest, was dit de meest echte jungle. Het pad werd op verschillende plaatsen voor ons open gekapt. En het was over en onder de bamboe klimmen, en een heel stuk in de rivier naar boven. Wel heel leuk vond ik. En om het jungle avontuur compleet te maken had ik 2 bloedzuigers op mijn benen. Joris is er gelukkig van gespaard gebleven.
Nadien hebben we nog een stukje terug gekajakt en daar werden we dan opgepikt door de tuk tuk die ons terug bracht.
We hebben een leuke dag gehad. Alleen zijn we tot de conclusie gekomen dat ons fototoestel kapot is gegaan… Als we foto’s maken dan zijn die allemaal overbelicht. Gelukkig hadden we onze gsm nog en konden we daarmee nog foto’s maken. We hopen dat we onze camera nog ergens kunnen laten maken. Want er is toch een groot verschil in kwaliteit tussen de foto’s van het fototoestel en onze gsm.
En dan hebben we ’s avonds lang over onze planning gedacht. Gaan we Vietnam wel of niet doen. Want op 18 december komen Sara en Roos aan in Phnom Penh (en daar kijk ik echt naar uit) en dan moeten we uiteraard daar zijn. Plus als we naar Vietnam willen moeten we ook ons visum aanvragen want dat kan je niet ‘on arrival’ krijgen.
Na wat opzoek werk en veel twijfelen hadden we beslist om naar Luang Prabrang te gaan en daar pas de beslissing te maken.
De busrit naar Luang Prabang was meer dan 9 uur en in een lokale bus heb je jammer genoeg amper ruimte voor je benen. We hebben zeker al betere busritten gedaan maar de omgeving is hier echt prachtig!
Laos is eigenlijk het land dat we tot nu toe het mooiste vinden. Ze hebben hier geen grote drukke steden en de sfeer is heel relaxt. Maar vooral de natuur is super mooi.
Eenmaal in Luang Prabang hebben we nog eens uitgeslapen want we dat was er niet van gekomen de afgelopen dagen aangezien we altijd onderweg waren en verder hebben we die dag niet veel speciaal gedaan buiten de knoop doorgehakt om toch naar Vietnam te gaan wat betekende dat we onze visums zijn gaan aanvragen.
Ik heb ook een jogales gevolgd met uitzicht op de rivier bij zonsondergang. Was een leuke ervaring om dat hier eens te doen.
We hebben ook een brommer gehuurd om naar de ‘Kuang Si waterval’ te gaan. De rit er naartoe was uiteraard mooi zo door de bergen en langs de kleine dorpjes. Bij de waterval kon je zwemmen en dat was heerlijk. En dan daar konden we dan ook ineens ons nieuwe camera uittesten. Want we hadden er dan toch maar een nieuwe gekocht omdat we niet zeker waren dat de onze kon gemaakt worden en het duurde ook nog wel een paar weken voor we terug in een grote stad kwamen waar er voor kunnen horen. We hebben een camera gekocht die ook in het water kan, op deze manier gaan we ook foto’s kunnen maken binnenkort als we gaan duiken in Thailand. En onze nieuwe camera is zeker goedgekeurd. 🙂
De dag nadien zijn we naar een plaats gegaan waar ze olifanten een nieuwe thuis geven. De olifanten hebben heel hun leven hout uit het bos moeten trekken, maar dat is recent verboden gemaakt door de overheid wat een goede zaak is. Maar de olifanten kunnen natuurlijk niet meer in het wild gaan leven. En deze organisatie heeft een paar van die olifanten opgevangen zodat ze nu een goed leven kunnen hebben. Zo mag je er bijvoorbeeld als toerist niet op de olifanten rijden. Dit maakte ook dat nu andere organisaties stoppen met dit te doen omdat ze weten dat ecotoerisme aan het stijgen is en met dat deze organisatie hier mee begint (met niet rijden op olifanten) gaat de rest wel volgen. Wat wij alleen maar een goede zaak vinden, want in Nepal hebben gezien hoe slecht de olifanten worden behandeld om er op te kunnen rijden.
Wij hadden een hele dag geboekt en onze dag begon met het baden van de olifanten. Nadat we ze bananen hadden mogen geven, zijn we met de olifanten in de rivier gegaan. We kregen een rieten mand waarmee we dan water over ze konden gooien.
Geweldig om zo dichtbij olifanten te komen.
Nadien zijn we gaan wandelen samen met de olifanten. Dit hield in dat je vlak achter of tussen liep de olifanten liep. Dat was misschien nog wel het gene wat het meest onwezelijkste was om er gewoon naast te wandelen. Want die liepen natuurlijk gewoon vrij rond.
Hier hadden we ook een typische Laose lunch gekregen en nadien zijn we naar een klein dorpje gegaan om te gaan zien hoe de mensen daar leven. In dit dorp was er zelfs nog geen elektriciteit. En het is van onderanderen deze mensen dat de organisatie land huurt waar ze de olifanten in vrij kunnen laten.
Nadien ze we nog een stuk terug gelopen met de olifanten en dan was het tijd om afscheid te nemen.
Het was een geweldige ervaring om zo dicht bij de olifanten te kunnen komen en er zelfs mee te knuffelen. En het was vooral fijn om te weten dat ze hier goed voor de dieren zorgen en ze niet uitbuiten wat op sommige plaatsen wel gebeurd jammer genoeg.
In tussentijd was ons visum klaar en konden we verder trekken richting Vang Vieng. Dit was de meest aangename busrit tot nu toe. En wederom een geweldig uitzicht.
In Luang Prabang hadden we Lin leren kennen en die reist nu met ons mee. Aangezien die net als wij ’the loop’ wil gaan rijden met de brommer (later meer daarover) maar dat niet alleen wil doen. Dus reizen wij nu gezellig met 3 verder om dat samen te doen.
We zijn in Vang Vieng dan gaan tubben. Een heerlijk relaxt dagje! Je zit op een band en zo dobber je rustig de rivier af. Onderweg zijn er een paar barretjes waar je kan stoppen om iets te drinken.
Tot een paar jaar geleden was Vang Vieng de partyplaats in Laos en kwam iedereen hier om te feesten en zat te worden tijdens het tubben. Toen waren er nog heel veel bars langs de kant van de rivier en stond er zelfs drugs op het menu zoals wietpizza’s en mushroomshakes. Maar in 2012 is het hier dan helemaal mis gelopen. Er vielen veel doden bij het tubben waardoor de overheid het tubben verboden heeft voor een paar jaar. Het is hier flink opgekuist en nu kan je terug tubben. Je merkt heel hard dat het hier vergane glorie is van toen want je ziet de vervallen hutje langs het water waar vroeger de bars moeten zijn geweest. Het is moeilijk om voor te stellen hoe er er aan toe is gegaan want nu zag het er heel rustig uit.
Maar ik vind Vang Vieng de leukste plaats waar we tot nu toe zijn geweest. Er hangt hier een relaxte sfeer, gezellige barretje langs het water zodat je kan zwemmen of met je voeten in het water kan zitten. En de omgeving is prachtig.
Normaal zouden we nog een extra dag langer blijven in Vang Vieng om daar rond te rijden met een brommer en zo wat van de omgeving te zien en grotten te gaan bezoeken. Maar in de ochtend was het zo hard aan het regenen dat we toch maar besloten hebben om verder te reizen richting ’the loop’.
We zijn echt benieuwt naar ons meerdaags brommer avontuur. De foto’s van andere zien er in ieder geval al veel belovende uit.
Groetjes,
Annelies en Joris
0 reacties