Hey allemaal!!
Eerst en vooral een gelukkig nieuwjaar!! Wij wensen jullie een jaar vol avontuur, plezier en natuurlijk een goede gezondheid. Dat 2017 jullie mag brengen wat je er van verwacht.
Wij hebben het nieuwe jaar in ieder geval 6 uur vroeger (echt een gek idee) dan jullie ingezet met een stevige beachparty op Koh Samui.
Ik moet zeggen dat zo de feestdagen aan de andere kant van de wereld vieren toch helemaal anders is. Het warme weer en strand laten je niet bepaald denken aan kerst. Dat maakten ook dat ons kerstgevoel ver weg was desondanks dat Sara en Roos de kerstsfeer van thuis hadden meegenomen en dus de nodige kerstliedjes aan het zingen waren. Maar als je dan aan het zwemmen bent in de zee bij zonsondergang op kerstavond is dat gevoel weer ver zoek. Ook werd kerstmis niet echt gevierd in Cambodja en de versieringen die er dan waren, zijn ook speciaal voor de toeristen gedaan. Maar het blijft gek om een zwaar versierde kerstboom op het strand te zien staan.
We zijn dan maar gezellig gaan eten met kerstavond en op kerstdag zijn we naar het eiland Koh Rong gegaan om kerstdag door te brengen op een parel wit strand met een helder blauwe zee.
Uiteraard hebben we de afgelopen weken meer gedaan dan enkel gefeest. We hebben ook nog heel wat afgereisd en dit in het gezelschap van Sara en Roos. Het was echt fijn om nog eens bekende gezichten te zien en up gedate te worden over hoe het thuis gaat.
Onze reis samen is gestart in Phnom Phen (Cambodja). Als we in de stad aankwamen vonden we het daar redelijk rustig om zo’n grote stad te zijn. Er reden beduidend minder brommers dan in Vietnam.
We merkten wel snel op dat de sfeer er anders was dan wat we gewoon waren van de landen in Zuidoost Azië. We hadden veel meer het gevoel dat we goed op onze spullen moesten passen. En ons gevoel bleek ook wel juist te zijn aangezien we hierop attent werden gemaakt door de mensen in de hostel en door andere reizigers.
In Phnom Phen zijn we de killing fields en het S21 museum gaan bezoeken. Hierdoor zijn we geconfronteerd met de harde geschiedenis van Cambodja ten tijden dat de Rode Khmer aan de macht was. Vooral omdat de audioguides heel goed gemaakt waren, kreeg je een duidelijk beeld over hoe het er juist aan toe ging. Tegen het einde van de dag kon ik dan ook niet meer naar alle gruwel verhalen luisteren. De Cambodjanen hebben een zwaar stuk geschiedenis dat duidelijk nog leeft onder de bevolking aangezien de feiten nog maar 40 jaar geleden hebben plaats gevonden.
Nadien zijn we door gereist naar Siem Riep om Angkor Watt te bezoeken. En daar werd al het slechte weer van de weken ervoor terug goed gemaakt. Het was er ongelofelijk warm en we waren dan ook heel blij dat onze guesthouse een zwembad had om ons te verkoelen.
De volledige site van Angkor Watt is zo’n 162 hectare groot waardoor we beslist hebben om een 3 dagenpas te nemen zodat we wat tijd hadden om alles te zien. We wilden ook graag onze vrijheid behouden in het bezoeken van de tempels waardoor we fietsen hebben gehuurd.
Met onze fiets zijn we dan verschillende tempelcomplexen gaan bezoeken. Zo zijn we gestart bij de bekende tempel Angkor Watt. Wij hadden ondertussen al heel wat tempels gezien maar deze waren echt groot en nog in goede staat dankzij de renovatiewerken.
Toch vonden wij het moeilijk om een beeld er bij te krijgen hoe de mensen daar vroeger in geleefd hebben aangezien het niets weg heeft van wat wij nu kennen.
Op sommige tempels kon je ook naar boven gaan waardoor je een uitzicht kreeg over de area. Maar meestal kon je geen andere tempels zien staan in de verte omdat ze verstopt zaten in de bossen.
De verschillende tempels lagen redelijk ver uit elkaar maar de wegen er naartoe waren allemaal geasfalteerd. Er waren ook overal kraampjes met eten en drinken. Maar vooral de parkings voor de bussen maakten het echt een toeristische plaats. Dat het er druk zou zijn, had ik wel verwacht maar zo veel toeristen had ik ook niet verwacht. Wat maakten dat er buiten de tempels niet meer veel oudentiek aan was.
Het mooiste tempelcomplex vond ik die waar de bomen in de tempels waren gegroeid. Indrukwekkend om te zien hoe de wortels van de bomen zich een weg over de muren hebben weten vinden. Hier waren dan ook al wel veel muren ingestort door het gewicht van de bomen.
Na 3 dagen Angor Watt zijn we dan met de nachtbus richting Sihanoukville gegaan. De nachtbussen zagen er hier weer anders uit dan in Vietnam. Hier lag je per 2 in een smal bed en lag je helemaal plat zoals in een bed. Zolang je degene naast jouw kent is het allemaal heel gezellig en vond ik het ook beter slapen dan de bussen in Vietnam. Maar met een vreemden naast je is het toch een ander verhaal.
In Sihanoukville zijn we richting Otres beach gegaan. Eindelijk eens goed weer voor ons als we aan een strand zijn. 🙂 We hebben daar dan ook van geprofiteerd en zijn een hele dag aan de zee geweest. Het water was hier aangenaam warm waardoor je er lang in kon blijven. En zo hebben we dan kerstavond ingezet met een zwemmeke in de zee kijkend naar de zon die onderging. Nadien zijn we nog gezellig gaan eten in een pizzeria op het strand.
Op kerstdag hebben we dan de boot richting het eiland Koh Rong genomen om daar een paar dagen te gaan genieten van het witte strand en de blauwe zee. Daar was het zalig genieten van de zon, de zee en het strand.
We hadden een hele basic bungalow op het strand waardoor we de zee hoorden als we in ons bed lagen.
Echt veel viel er niet te doen op Koh Rong dus wij hebben daar vooral rustig aan gedaan en veel in de zee gezwommen want die was zalig warm en helder. Op het stuk eiland (Long beach) waar wij zaten was er buiten de paar restaurants van de hotels eigenlijk niets. Een winkel kende ze daar duidelijk niet en je zag ook dat alle levensmiddelen met kleine boten gebracht worden. Want auto’s reden er nog niet. Ze waren wel bezig met het aanleggen van een weg naar het haventje, maar voorlopig kon je het stuk strand waar wij zaten enkel met de boot bereiken. Dit maakten wel dat we even weg waren van alle drukte en helemaal tot rust konden komen.
We zijn ook een keer ’s nachts in de zee gaan zwemmen en dan konden we echt goed de sparkelings zien. Bij elke beweging die je dan in het water maakten zie je sparkelings. Dat is een fenomeen dat wordt veroorzaakt door het plaktong in het water. Hoe meer plaktong er zit en hoe donkerder het is, des te meer sparkelings je ziet. Een fascinerend fenomeen!
Na 3 dagen relaxen zijn we dan met de boot terug richting Sihanoukville gegaan want vandaar wilden we de nachtbus nemen richting Bangkok. Jammer genoeg zaten die allemaal vol aangezien er veel volk richting Bangkok ging voor oudjaar… Wij hebben dan maar een nachtje in Sihanoukville geslapen en de volgende ochtend vertrokken.
De rit naar Bangkok was slopend. Eerst had je de rit in Cambodja om naar de grens te rijden en die duurden al uren. We kwamen precies maar niet vooruit. Na meer dan 6 uur rijden voor een rit van 234 km kwamen we dan eindelijk aan de grens. Daar was er dan wat onduidelijkheid aangezien we allemaal van de bus moesten en in Thailand op een andere bus moesten stappen. Maar de grensovergang ging wel vlot voor de rest. En zo kwamen we aan in Thailand, land nummer 9.
Eenmaal in Thailand was het even zoeken naar onze bus. We kwamen in een minivan terecht en deze reed al een stuk vlotter. Desondanks moesten we toch nog 7 uur rijden aangezien we ook nog de nodige files hadden om Bangkok binnen te rijden. Na nog even rond te hebben gelopen hadden we dan eindelijk een slaapplaats en konden we iets gaan eten, onze bus en boot tickets regelen naar Koh Samui en dan gaan slapen.
Omdat we de nachtbus namen richting Koh Samui hadden we nog een dag om in Bangkok rond te lopen. We zijn over de bekende Khao San road gelopen en wij zijn met een tuk tuk naar China town geweest.
Het was wel mooi meegenomen om toch nog even in Bangkok te zijn geweest want de stad was aangenamer dan we hadden verwacht en er viel op straat ook vanalles te zien en te beleven.
Van alle nachtbussen die we tot nu toe genomen hebben, is die van in Thailand het meeste tegen gevallen. In tegenstelling tot wat we verwacht hadden waren dit geen slaapbussen maar gewone bussen waar je u stoel een beetje naar achter kon leggen. Maar ondertussen heb ik overal leren slapen dus dit lukte ook wel. Rond 6 uur moesten we dan nog van bus wisselen en uiteindelijk mochten we dan om 10 uur de boot op. Het was echt zot hoeveel mensen er op de boot moesten. Iedereen was duidelijk richting hier afgezakt om oudjaar te vieren.
Eenmaal op het eiland moesten we met de tuk tuk nog naar onze hostel. En tot mijn grote verbazing hebben we bijna heel de weg in de file gereden. Ik had echt niet verwacht dat het zo druk zou zijn op een eiland. Maar hier waren ze duidelijk wel voorzien op toeristen in tegenstelling tot op Koh Rong. Overal zag je hier resorts liggen, waren er mega veel winkels en bar waardoor er een groot uitgangsleven was.
Omdat oudjaar midden in de week viel dat wij er waren hebben we niet zo heel veel speciaals gedaan. We hebben het vooral rustig aan gedaan. Langs de winkeltjes gelopen voor souvenirs, op het strand gezeten, gezwommen in de zee, aperitieven op het strand en uitgezocht waar de place to be was voor oudjaar. En dat bleek de ark bar te zijn.
Met oudjaar hebben we dan in één van de vele restaurantjes op het strand gegeten om dan nadien af te zakken naar de ark bar. En dat was inderdaad the place to be. Heel het strand stond daar vol met volk, klaar om af te tellen voor nieuwjaar. Het was wel een gek idee dat wij elkaar al een gelukkig nieuwjaar wensten terwijl we wisten dat jullie in België waarschijnlijk nog maar net aan het aperitief waren begonnen.
Uiteraard is het nieuwe jaar met het nodige vuurwerk en vuurshows ingezet. We waren wel verrast dat er nog zoveel vuurwerk was want normaal was vuurwerk afsteken verboden en al helemaal dit jaar omdat de koning gestorven is en het land een jaar in nationale rouw is.
Het was echt een feestje zoals je hier zou verwachten. Feesten op het strand, buckets (zijn kleine strandemmertjes) met cocktails en veel zatte mensen. Maar vooral een goed feestje. Het was de oudjaar waar ik op gehoopt had dus voor mij was de avond meer dan geslaagd en het nieuwe jaar goed ingezet. Ook al moeten we op de weg naar de hostel schuilen voor een hevige regenbui.
De 2 dagen die we na nieuwjaar nog samen hadden met Roos en Sara wilden we iets actiefs gaan doen. Maar het minder goede weer maakten het ons wel wat moeilijk. We hebben dan uiteindelijk 2 dagen een brommer gehuurd om het eiland te gaan verkennen. Maar tijdens het rijden zijn we toch af en toe moeten stoppen om te gaan schuilen voor de regen en na een tijdje waren we dan ook helemaal doorweekt.
Maar desondanks de regen zijn we toch tot aan de waterval geraakt, zijn we gestopt bij een tempel, hebben we op een viewpoint gestaan en zijn we gestopt wij de rotsen waarvan één van de rotsen de vorm van een penis had.
De tweede dag zijn we dan nog naar meer watervallen gegaan en zijn we gestopt bij de big buddha. Dit is effectief een heel groot beeld van een buddha. Je kon daar bij een monnik een geluksbandje krijgen wat we dan ook gedaan hebben.
En voor we het dan wisten was het al onze laatste avond en moesten we de volgende ochtend afscheid nemen van Roos en Sara. Want zei gingen terug richting Bangkok om daar het vliegtuig te nemen naar huis terwijl wij de ferry opstapten om naar
Koh Tao te gaan om te leren duiken.
Eenmaal op Koh Tao is het weer helemaal omgeslagen. Van de harde regenbuien die we hadden op Koh Samui is het veranderd in continue regen die niet meer stopten.
Ondertussen hadden we ons al ingeschreven voor onze duikcursus en we zijn dan maar aan onze theorie begonnen aangezien we toch niets anders konden doen met dit slechte weer. We hebben er op een bepaald moment nog aan gedacht om onze cursus uit te stellen aangezien de omstandigheden om te duiken niet meer echt ideaal waren.
Maar aangezien het weer steeds extremer werd, zijn de lessen geannuleerd omdat de vrachtwagens met zuurstofflessen niet meer konden rijden wegens de zware overstromingen. En die overstromingen waren echt groot. Om naar de winkel te gaan stonden we tot aan onze heupen in het water en werden er touwen van de ene kant van de weg naar de andere kant gespannen zodat je u daar aan kon vasthouden om niet door de stroming mee weggespoeld te worden.
Normaal konden wij via het strand van de duikschool naar onze bungalow maar op een bepaald moment was dit niet meer mogelijk. Er hadden zich grote rivieren gevormd die richting de zee spoelden waardoor de stroming te sterk was om er door te wandelen. En het zijn deze rivieren die grote schade hebben aangericht. Muren en bomen zijn weggespoeld door het water. Bungalows begonnen om te vallen omdat al het zand waar de fundamenten in zaten weg was gespoeld. Vele huizen, winkels en restaurants hadden waterschade. De schade is dan ook gigantisch.
Het weer was op een bepaald moment zelfs zo slecht dat de nachtferry die alles van eten enzo brengt niet meer vaarden waardoor de winkels leeg geraakten en je de helft van de menukaart niet meer kon bestellen.
Gelukkig is onze bungalow niet overstroomd of bijna in elkaar gevallen en zijn we elke dag aan eten geraakt. Wij houden er alleen een stinkende rugzak met vochtige kleren aan over. Hopelijk komen we binnenkort snel op een plaats waar het weer goed is zodat we alles kunnen laten wassen en verluchten.
En zo hebben we onze tweede tayfoon (eerste was in Hoi An) ook weer overleefd. Alleen was deze regen nog heviger dan in Hoi An. Volgens de locals was dit de ergste storm in jaren. En jawel in dit weer wilde ik leren duiken.
Vanaf dat de regen wat minder hevig was, konden er terug zuurstofflessen geleverd worden en kon ik in het zwembad de beginsels van het duiken leren. Joris is op dat moment moeten stoppen omdat hij last had van zijn oren en een negatief advies van de dokter had gekregen om te duiken. Echt stom want door het slechte weer kon hij ook niet echt iets anders doen.
Na een dag in het zwembad te hebben gezeten had ik de basis van het duiken onder de knie. De volgende dag moest ik dan nog mijn theoretisch examen afleggen en een zwemproef doen en dan mocht ik eindelijk de zee in. We hebben die middag 2 duiken gedaan en de ervaring was zalig. Je komt letterlijk in een andere wereld terecht. Het is toch nog een heel andere ervaring dan snorkelen. Vooral aan het onderwater kunnen ademen moet je even wennen vond ik.
Door het slechte weer was het zicht slecht en was ik bijna mijn groepjes kwijt geraakt. Maar niets heeft mij laten afschrikken om verder te doen.
De eerste 2 duiken waren tot 12 meter diep, maar naar mijn gevoel zaten we helemaal niet zo diep. Het besef van tijd en ruimte was ik totaal kwijt. Ik wist enkel nog wat boven en onder was. Ook al hadden we één duik gedaan van 40 minuten, het voelden maar aan als 10.
De volgende ochtend zijn we dan terug de zee op gegaan voor de laatste 2 duiken. En ondanks dat de zon zijn best deed om erdoor te komen, waren de omstandigheden nog minder goed om te duiken. Er waren hoge golven en de zichtbaarheid was nog minder geworden. Maar we hebben doorgezet en hebben onze maximale diepte van 18 meter bereikt. En we hebben toch nog een paar vissen gezien waar ik wel heel blij om was.
En zo ben ik ondanks al het extreme slechte weer toch een open water diver geworden. Ik hoop de komende weken nog wel eens op een plaats te komen waar ik opnieuw kan duiken om eens te kunnen ervaren wat het is als je een goed zicht hebt en het water een aangenamere temperatuur heeft. Zo ga ik hopelijk meer de ervaring hebben die ik had verwacht bij het duiken.
Omdat wij de nachtferry gingen nemen, hadden wij nog een extra dagje op Koh Tao. We hebben die gebruikt om de rest van de maand te plannen zodat we op tijd in Singapore zijn voor onze vlucht naar Nieuw Zeeland. In de namiddag kwam de zon er door en zijn we nog een wandeling gaan maken zodat we toch iets gezien hadden van het eiland. En als kers op de taart hadden we zelfs een zonsondergang. Na regen komt altijd zonneschijn. 🙂
Ondertussen is ons visum voor Thailand bijna verlopen. Aangezien we nog niet klaar zijn met Thailand ga we met de nachtferry terug naar het vaste land om daar de bus naar Myanmar te nemen zodat we het land uitven weer in kunnen en we een nieuwe stempel hebben zodat we terug 15 dagen hebben in Thailand. We willen onze reis verder zetten richting het zuiden en naar de westkust gaan om daar de eilanden te gaan verkennen. Hopend daar ook nog wat zon te kunnen vinden.
En zo zijn jullie weer helemaal op de hoogte van onze avonturen van de afgelopen weken.
Met dat het nieuwe jaar begonnen is kwamen we ook tot het besef dat we al in een derde van onze reis zitten. En dat we buiten genieten van elke dag niet veel andere goede voornemens moeten maken aangezien 8 maanden van dit jaar nog gaat bestaan uit reizen en de wereld zien. Wat een zalige gedachte! 🙂
Maak er allemaal een bangelijk jaar van en ondertussen kunnen we al zeggen dat we elkaar dit jaar gaan terug zien.
Vele lieve groetjes,
Annelies en Joris
0 reacties