Hey iedereen,
Zoals jullie al wisten hebben wij de afgelopen tijd aan de Caribische kust in Colombia gezeten. Maar zoals sommige misschien al wel kunnen verwachten hebben wij hier geen klassieke strand vakantie gehouden. We hebben er zelfs nog keuzes moeten maken van wat we wel en niet konden doen aangezien we nu maar een beperkte tijd hadden hier doordat we binnenkort naar Cuba vliegen.
Ons startpunt en gelijk ook onze uitvalsbasis was Santa Martha. We zijn direct de volgende dag al vertrokken naar het Tayrona nationaal park. Dit is de plaats waar de jungle en de zee elkaar ontmoeten.
Eenmaal aangekomen in het park moesten we eerst 2 uur wandelen door de “jungle” tot aan de camping waar we zouden slapen. Ondanks dat het de jungle is waren er wel paden aangelegd waardoor het gemakkelijk wandelen was en was het hier niet dicht bebost. Ik had eerder het gevoel dat we door een bos liepen. Maar de schaduw was wel meer dan welkom.
Onderweg kwamen we wel langs verschillende stranden maar op de meeste van deze plaatsen mocht je niet zwemmen omwille van de sterke stroming. Maar gelukkig waren wij onderweg naar een strand waar je wel mag zwemmen. Want na 2 uur wandelen hadden we wel nood aan een verfrissende duik aangezien het hier echt heel warm is. We zitten duidelijk aan de Caribische zee.
Wij waren ineens doorgelopen naar ‘San Juan’ Aan dit strand was ook de camping waar we een nachtje zouden blijven. We hadden het totaal niet zo druk verwacht en tegen dat wij aankwamen waren alle hangmatten al bezet en moesten we dus in een veel te warme tent gaan liggen. De camping leek ook wel wat meer op een festival terrein met al die tentjes dus we waren in eerste instantie wat teleurgesteld aangezien we het ons allemaal wat romantischer hadden voorgesteld. Maar eenmaal dat we ons daar hadden over gezet, hebben we genoten van de helder blauwe zee en het uitzicht. Want het was er wel echt mooi.
De volgende dag zijn we op de weg terug nog gestopt bij het strand ‘La piscina’ waar we nog een paar uurtjes hebben genoten van het niets doen.
Eenmaal terug in Santa Martha hebben we dan de trekking naar la Ciudad perdidad vast gelegd. Dit zou een trekking recht door het regenwoud zijn naar een verloren stad. We zouden 4 dagen wandelen en van vele mensen hadden we vernomen dat het een zware maar een van de betere trekkingen was die ze al hadden gedaan. Dus we waren benieuwt.
Na een paar uur rijden waren we aan het begin gekomen van onze trekking. Na een lekkere lunch zijn we dan begonnen aan de 8 km die we moesten afleggen tot aan onze eerst kampplaats. We waren nog niet eens goed en wel onderweg of het begon mega hard te regenen. In no time waren de wegen rivieren geworden en gleden we door de modder naar beneden. We waren compleet doorweekt dus wanneer we rivieren moesten kruisen liepen we er gewoon met onze schoenen doorheen. Het maakten toch niets meer uit.
Eenmaal in het kamp bleek dat de vele plastieke zakken waar onze kleren in zaten gelukkig hun dienst hebben bewezen en we toch nog iets droog hadden om aan te doen. Wij hebben gekozen om in een hangmat te slapen in plaats van in een bed dat naar het vocht stonk
De volgende ochtend moesten we er vroeg uit omdat we om 6 uur startte met wandelen. Dit in de hoop de regen voor te blijven aangezien het hier altijd regent in de namiddag. Jammer genoeg was alles nog nat en moesten we met natte schoenen en kleren beginnen te wandelen. Gelukkig droogden de kleren redelijk snel maar ze waren ook wel weer even snel nat van het zweet. Naast de regen maakt de hitte het dus ook wel zwaar om te wandelen. Maar mijn schoenen zijn jammer genoeg nooit droog geraakt.
Na 8 uur wandelen door de jungle en rivieren, langs een lokaal dorpje en een verfrissende duik te hebben genomen in de rivier ’s middags zijn we net optijd aangekomen in ons volgende kamp om de regen voor te zien.
De derde dag zijn we dan ’s morgens vroeg naar de lost city gewandeld. Eerst nog de rivier door en dan 1200 trappen naar boven en dan waren we aangekomen. Om heel eerlijk te zijn was het minder indrukwekkend dan ik had verwacht maar wel mooi om te zien. En vooral als je weet dat er in deze bergen nog veel van zo’n steden liggen. Maar deze blijven gesloten voor toeristen omdat ze nog een heilige betekenis hebben voor de lokale bevolking die hier nog op traditionele wijze leeft.
Nadien zijn we al begonnen aan een deel van de terugweg. En ook daar moesten we rivieren oversteken. Joris is toen te val gekomen met ons fototoestel. Gelukkig heeft hij er buiten een schaafwonden niets aan over gehouden maar het betekende het wel de dood voor ons fototoestel…
De laatste dag was voor mij de zwaarste aangezien mijn voeten echt pijn deden van al die dagen in natte schoenen te hebben gezeten. En daarnaast was er ook veel modder waar we door aan het glijden waren voor de hevige regenval van de afgelopen nacht. Op de weg terug beseften we pas hoe hard het geregend had aangezien er veel landverschuivingen waren en dat ook stukken weg waren weg gespoeld. Maar wij zijn gelukkig heel aangekomen. En bij de aankomst heeft Joris zijn schoenen dan symbolisch achter gelaten. Ze waren al versleten maar na deze trekking waren ze echt wel helemaal verder kapot gegaan… Met scheuren in de zolen en aan de zijkanten hadden die echt wel hun beste tijd gehad.
Na een nachtje geslapen te hebben in Santa Martha waar we een heerlijke douche konden nemen en al onze stinkende kleren konden wassen zijn we de volgende dag naar Minca vertrokken. Dit is zo een echt backpackers dorpje waar je komt om te relaxen. Maar de omgeving had ook nog voldoende te bieden voor als je nood had aan wat actie.
Ondanks dat dit al wat verder van de kust ligt en in de “bergen” konden we vanaf onze hostel nog wel de zee zien. En dit zorgde voor een prachtige zonsondergang.
Nadat we er waren aangekomen zijn we naar een waterval gewandeld waar we konden zwemmen. En deze afkoeling was meer dan welkom aangezien het hier nog steeds warm was.
Maar na een kwartiertje beslisten de weergoden dat het tijd was om de sluizen open te zetten en begon het mega hard te regenen. Dit hadden we duidelijk niet verwacht. Aangezien er geen beschutting was begonnen we maar met terug te wandelen naar onze hostel. Ook hier waren we in no time helemaal doorweekt en zelfs onze geïnproficeerde paraplu hield ons jammer genoeg niet droog.
Maar gelukkig konden we vanavond in een hangmat slapen. Want ondertussen hadden we geleerd dat dit hier veel frisser is en je dan ook geen last hebt van bedden waar al het vocht is ingetrokken.
Ook onze tweede dag in Minca was jammer genoeg met veel regen dus hebben wij er maar gerelaxt in een van de hangmatten tot we ’s avonds naar Cartagena vertrokken.
Zelfs in Cartagena waar iedereen van zegt dat het er altijd snik heet is kenden wij hevige regenval. De straten vulden zich snel met water en sommige gedeelten waren zelfs overstroomd. Dit was wel het punt dat we het wat gehad begonnen te hebben met al de regenen en het moeilijk hadden om er de leut nog van in te zien. We zagen ook onze dag strand die we wilden doen de volgende dag in het water vallen.
Maar gelukkig voor ons scheen de volgende dag de zon! Een dagje strand zat er wel niet meer in aangezien het strand nogal ver weg ligt van de stad en we de vorige dag er niets voor geregeld hadden. Maar we hebben ons dan maar aan het plonsbadje gelegd dat de hostel had en op die manier van de zon genoten.
Verder zijn we ook het oude stadscentrum gaan verkennen. Dit was totaal in koloniale stijl en had allemaal kleine gezellig straatjes. Heerlijk om er in te verdwalen.
Aangezien het overdag veel te warm is, begint het leven hier vooral ’s avonds. Vanaf dat de zon onder gaat komt iedereen naar buiten en spelen de kinderen op de pleintje terwijl de volwassen er rustig een biertje drinken voor de kerk. Er staan ook allemaal etenskraampjes en de ene straatartiest na de andere laten het beste van zichzelf zien. En uiteraard hebben wij gedaan zoals de locals en een pintje gaan kopen in de winkel op de hoek en ons tussen alle andere op het plein gezet.
En dan was het tijd om de Caribische zee achter ons te laten en het vliegtuig richting Bogota te nemen want vanaf daar gaat onze vlucht naar Cuba. We kijken er wel echt naar uit om te gaan want het voelt zelfs een beetje aan als een vakantie binnen ons jaar reizen.
Eenmaal in Bogota hadden we nog een halve dag om iets van de stad te zien. Op aanraden van andere mensen hebben we dan de graffiti tour gedaan. Met deze stadstour kwamen we veel meer te weten over alle grafie die hier te vinden is in de stad. Want dat was veel meer dan ik had gedacht. Streetartist krijgen hier vaak de kans om hun kunstwerken op muren te zetten maar langs de andere kant wilt de overheid dit ook aan banden leggen. Want eigenlijk wel jammer is want er zitten echt pareltjes tussen.
Zo nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte. Geniet daar allemaal van jullie vakanties en voor degene die ons missen, je kan nu echt wel beginnen aftellen want over 3 weken zijn we weer thuis. Echt een vreemd gevoel om dat te zeggen en dat er wel degelijk een einde aan het komen is aan onze geweldige wereldreis.
Lieve groetjes,
Annelies en Joris
0 reacties